สภาอุตสาหกรรมจังหวัดลำปางเผยธุรกิจเซรามิก 5 แห่งส่อเจ๊ง อ้างรับไม่ไหวค่าแรง 300 บาท ชี้ขั้นตอนผลิตส่วนใหญ่ยังใช้กำลังคน ประกอบกับราคาแก๊สปรับขึ้นกระทบต้นทุนผลิตสูง
นางสาวสุปราณี ศิริอาภานนท์ ประธานสภาอุตสาหกรรมจังหวัดลำปาง และผู้บริหารโรงงาน SPP เซรามิกลำปาง กล่าวว่า ขณะนี้อุตสาหกรรมทุกระดับใน จ.ลำปางประสบปัญหาธุรกิจอย่างหนัก เนื่องจากได้รับผลกระทบจากนโยบายค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทที่ประะกาศใช้ทั่วประเทศ ตลอดทั้งปรับขึ้นราคาก๊าซได้ส่งผลกระทบต่อผู้ประกอบการกว่า 200 แห่งที่มีสายป่านน้อยต่างทยอยปิดกิจการ ส่วนผู้ประกอบการขนาดใหญ่ก็ต้องมีการปรับแผนการดำเนินงานขนานใหญ่เพื่อพยุงให้ธุรกิจอยู่รอด
ทั้งนี้ โรงงานเซรามิกใน จ.ลำปางขนาดเล็ก และขนาดกลางที่ทุนน้อย และไม่มีลูกค้าประจำได้ปิดตัวไปแล้ว 5 แห่ง แรงงานส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนอาชีพไปรับจ้างทำงานอย่างอื่น หรือบางคนก็ตกงาน และออกหางานทำตามเมืองใหญ่ทั่วไป สำหรับโรงงานอุตสาหกรรมเซรามิกที่เหลืออยู่ในปัจจุบันได้นำแนวทางลดต้นทุนการผลิต และเพิ่มมูลค่าสินค้าให้มากขึ้นเพื่อให้มีรายได้ด้วยการขยับขึ้นราคาสินค้าอย่างน้อยร้อยละ 10 รวมถึงได้นำเครื่องจักร มาทำงานแทนคน และใช้วิธีการว่าจ้างแบบเหมาจ่ายแทนเพื่อทดแทนการคิดเป็นเงินรายวัน
อย่างไรก็ตาม สินค้าที่ทำการจ้างเหมางานนั้นก็ต้องคำนึงถึงคุณภาพของงานที่ทำด้วยว่า มีความยากง่ายก็จะขึ้นอยู่กับราคาจ้างเหมา นอกจากนี้ โรงงานบางแห่งก็ใช้วิธีเหมางานแบบนับชิ้น ซึ่งจะทำให้ต้นทุนไม่เพิ่มขึ้นมากนัก ขณะที่แรงงานลูกจ้างเองไม่สามารถเลือกได้ เนื่องจากยินยอมที่จะมีรายได้มากกว่าจะต้องไปวิ่งหางานทำใหม่ หรือตกงานไป โดยที่แรงงานยึดหลักยินยอม ทนทำงานอยู่ ถึงแม้จะไม่ได้ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท แต่ก็ยังมีรายได้มาเลี้ยงชีพ เน้นขยันทำงานแบบรายเหมา และรายชิ้นเพื่อไม่ให้ถูกเลิกจ้าง ซึ่งในช่วงที่ทำงานอยู่ก็อาจมีบางคนหางานใหม่ไปด้วย ซึ่งทางผู้ประกอบการโรงงานเซรามิกก็ไม่ได้ปิดกั้นหากจะมีการลาออกจากระบบเพื่อให้มีทางเลือกในการมีงานทำใหม่ที่มั่นคงกว่า
ไปที่ อาชีพแก้จน
นางสาวสุปราณี ศิริอาภานนท์ ประธานสภาอุตสาหกรรมจังหวัดลำปาง และผู้บริหารโรงงาน SPP เซรามิกลำปาง กล่าวว่า ขณะนี้อุตสาหกรรมทุกระดับใน จ.ลำปางประสบปัญหาธุรกิจอย่างหนัก เนื่องจากได้รับผลกระทบจากนโยบายค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทที่ประะกาศใช้ทั่วประเทศ ตลอดทั้งปรับขึ้นราคาก๊าซได้ส่งผลกระทบต่อผู้ประกอบการกว่า 200 แห่งที่มีสายป่านน้อยต่างทยอยปิดกิจการ ส่วนผู้ประกอบการขนาดใหญ่ก็ต้องมีการปรับแผนการดำเนินงานขนานใหญ่เพื่อพยุงให้ธุรกิจอยู่รอด
ทั้งนี้ โรงงานเซรามิกใน จ.ลำปางขนาดเล็ก และขนาดกลางที่ทุนน้อย และไม่มีลูกค้าประจำได้ปิดตัวไปแล้ว 5 แห่ง แรงงานส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนอาชีพไปรับจ้างทำงานอย่างอื่น หรือบางคนก็ตกงาน และออกหางานทำตามเมืองใหญ่ทั่วไป สำหรับโรงงานอุตสาหกรรมเซรามิกที่เหลืออยู่ในปัจจุบันได้นำแนวทางลดต้นทุนการผลิต และเพิ่มมูลค่าสินค้าให้มากขึ้นเพื่อให้มีรายได้ด้วยการขยับขึ้นราคาสินค้าอย่างน้อยร้อยละ 10 รวมถึงได้นำเครื่องจักร มาทำงานแทนคน และใช้วิธีการว่าจ้างแบบเหมาจ่ายแทนเพื่อทดแทนการคิดเป็นเงินรายวัน
อย่างไรก็ตาม สินค้าที่ทำการจ้างเหมางานนั้นก็ต้องคำนึงถึงคุณภาพของงานที่ทำด้วยว่า มีความยากง่ายก็จะขึ้นอยู่กับราคาจ้างเหมา นอกจากนี้ โรงงานบางแห่งก็ใช้วิธีเหมางานแบบนับชิ้น ซึ่งจะทำให้ต้นทุนไม่เพิ่มขึ้นมากนัก ขณะที่แรงงานลูกจ้างเองไม่สามารถเลือกได้ เนื่องจากยินยอมที่จะมีรายได้มากกว่าจะต้องไปวิ่งหางานทำใหม่ หรือตกงานไป โดยที่แรงงานยึดหลักยินยอม ทนทำงานอยู่ ถึงแม้จะไม่ได้ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท แต่ก็ยังมีรายได้มาเลี้ยงชีพ เน้นขยันทำงานแบบรายเหมา และรายชิ้นเพื่อไม่ให้ถูกเลิกจ้าง ซึ่งในช่วงที่ทำงานอยู่ก็อาจมีบางคนหางานใหม่ไปด้วย ซึ่งทางผู้ประกอบการโรงงานเซรามิกก็ไม่ได้ปิดกั้นหากจะมีการลาออกจากระบบเพื่อให้มีทางเลือกในการมีงานทำใหม่ที่มั่นคงกว่า
ไปที่ อาชีพแก้จน
